
Hij had er op voorhand bijzonder veel van verwacht, maar meestrijden voor de zege deed hij uiteindelijk niet. Dagenlang had hij toegeleefd naar dit moment, de agenda zorgvuldig vrijgemaakt, de nachten ervoor op tijd naar bed gegaan en elk detail van zijn voorbereiding nauwgezet doorgenomen. De spanning die eraan voorafging, gaf hem juist energie. In zijn hoofd speelde zich telkens hetzelfde scenario af: hij zou sterk starten, zich slim positioneren en in de slotfase alles geven om een hoofdrol te vertolken. Het publiek, dat hij al bijna kon horen juichen, vormde in zijn gedachten de perfecte achtergrondmuziek voor zijn droomprestatie.
Toen het startschot klonk, voelde hij nog steeds die tinteling van verwachting. Zijn benen voelden licht, de ademhaling beheerst, en de eerste meters verliepen precies zoals gepland. Toch bleek al snel dat er iets niet klopte. Waar hij normaal soepel kon versnellen, voelde het deze keer stroef en zwaar. Alsof zijn lichaam niet helemaal mee wilde doen, ondanks de intensieve training van de afgelopen weken. Hij probeerde zich niet te laten ontmoedigen en hield zichzelf voor dat het slechts een fase was, dat hij later in de wedstrijd wel in zijn ritme zou komen.
Maar na
Leave a Reply