Herygers ziet stress bij Van der Poel: “Dat heeft Van Aert al genoeg bewezen”.

Herygers ziet stress bij Van der Poel: “Dat heeft Van Aert al genoeg bewezen”

Cyclocross-expert Paul Herygers brengt een verrassende nuance aan in de indruk dat alles vanzelf gaat bij Mathieu van der Poel. Terwijl Van der Poel wordt gezien als de onbetwiste favoriet voor het WK veldrijden in Liévin (2 februari 2025), waarschuwt Herygers dat ook zijn gemoedsrust onder druk kan komen te staan. “Ik denk dat hij toch een klein beetje stress heeft gekregen,” zegt hij, daarbij verwijzend naar de druk én aanwezigheid van Wout van Aert, die hij eerder al wat onderschat zag .

Volgens Herygers is Van Aert geen onbedreigde outsider meer. “Diezelfde Wout van Aert heeft vroeger zo vaak bewezen dat hij de evenknie is van Van der Poel. Drie keer is Van der Poel een wereldtitel kwijtgeraakt aan Van Aert. Zonder Wout mocht hij nu mikken op regenboogtrui nummer tien.” Herygers gelooft dat die historische rivaliteit Van der Poel mentaal kan raken – en dat dat in het voordeel van Van Aert kan uitvallen .

De dynamiek van stress en rivaliteit

In Herygers’ visie is stress geen exclusieve last: het is onderdeel van wat de crosswereld zo uniek maakt. Waar Van der Poel vaak wordt geportretteerd als emotioneel beheerst en onverslagen, toont Herygers subtiel aan dat zelfs hem kwetsbaar kan zijn onder de juiste omstandigheden. En de aanwezigheid van Van Aert maakt hem niet alleen fysiek dreigend, maar ook psychologisch significant .

Herygers’ observatie contrasteert scherp met de puur sportieve dominantie die vaak wordt toegeschreven aan Van der Poel. Want zoals hij zegt: Van Aert heeft die zware momenten vaak al geëtaleerd — en dat geeft Van der Poel reden om zich te herbezinnen.

Implicaties voor het WK

Met het WK in zicht, plaatste Herygers Van Aert nadrukkelijk in een ander daglicht: geen kansloze uitdager, maar een legitieme titelrivaal met ervaring en mentale weerstand. “Dankzij die toevoeging hebben we in de Belgische selectie iemand die Van der Poel niet vreest.” Hoewel Van Aert dat nog niet recent overtuigend heeft aangetoond, geeft zijn aanwezigheid nu al een psychologisch effect: structuur in het spanningsveld en hoop bij de concurrentie .

Conclusie

In samenvatting luidt Herygers’ boodschap: Van der Poel is topfavoriet én uitzonderlijk begaafd, maar ook hij is niet immuun voor druk. De herhaalde confrontaties met Van Aert, gecombineerd met het besef dat Van Aert drie wereldtitels van hem heeft gewonnen, creëren een vorm van mentale spanning. Herygers lijkt te suggereren dat juist die spanning Van Aert een psychologisch voordeel kan bezorgen – en dat de rivaliteit niet louter over klasse, maar ook over karakter en stressbestendigheid gaat.

Zo kent de komende strijd duidelijk méér dimensies dan een duel op het slechtste parcours: spel van zenuwen, rivaliteit en mentale kracht.